ای آفرینش از تو گرفته‌ست تار و پود            ای وسعت مقام تو بی‌مرز و بی‌حدود

ای کـوه‌هـا به بـردن نـام تو در قـیـام            ای رودها به گـفتن ذکر تو در قعـود

ای در اذان مــأذنــه‌هـا زنــده تـا ابــد            ای در گلوی هرچه مؤذّن پُر از سرود

برگرد و از دوبـاره حـرایی بیافـرین            پُر شد دوباره عـرصۀ تاریخ از یهود

آل امیّه شکـل جـدیدی به خود گرفت            شد کعبه در محـاصرۀ آلی از سعـود

وقتش رسیده، باز الم یجـعـلی بخوان            شد وقـت آنکه باز ابـابـیـل‌ها فرود...